Sinds de jaren ‘60 hebben diverse sociale groepen zich geëmancipeerd. Jongeren kwamen los van hun ouders en hun sociale milieu, vrouwen werden baas over hun eigen lijf en homo’s kregen eindelijk gelijke rechten. Ik ben opgegroeid in de jaren ’70 toen mannen massaal hun baard lieten staan en met bloemen in hun haar ‘love and peace’ predikten. Vrouwen weigerden nog langer als lustobject beschouwd te worden en gooiden hun bh’s op de brandstapel. Mijn persoonlijke voorbeelden waren mijn tante en oma. Tante praatte met mij over de rechten van de vrouw en ik keek tegen haar op. Ze was actief in de vrouwenbeweging en heeft samen met haar feministische generatiegenoten de weg op de arbeidsmarkt voor vrouwen vrijgemaakt. Als meisje was ik er getuige van dat mijn oma met verf en kwast het logo van haar Volvo aanpaste, door van het mannenteken het vrouwensymbool te maken. Ze vond het onzin dat ze als vrouw in een auto reed waar voorop de grill het mannensymbool prijkte. Vrouwen zijn in hun kracht gaan staan, hebben hun mannelijke kant ontwikkeld en geven hun vrouwelijke kant ook de ruimte, ondersteund door Opzij en de Viva.
Mannen hebben zich ook ontwikkeld. Nog niet zo lang geleden zou het ondenkbaar zijn geweest dat mannen zelf hun overhemd strijken en met een bakfiets vol kinderen de boodschappen doen. Mannen nemen daarmee verantwoordelijkheid voor zorgtaken. Ze doen hun best hun emoties te uiten en te praten. Prachtig natuurlijk, maar dan hebben we het wel over het ontwikkelen van de vrouwelijke kant bij de man. Zorgen, luisteren, meegaand zijn, het zijn vrouwelijke kwaliteiten die mannen (wel of niet aangemoedigd door vrouwen) in de afgelopen 50 jaar hebben ontwikkeld. En dat was ook nodig, anders stonden vrouwen nu nog fulltime achter het aanrecht.
Maar wat doen mannen met hun mannenkracht? Mannelijke energie is net zo belangrijk als vrouwelijke energie. Yin en Yang hebben elkaar nodig om er te kunnen zijn. Ik zie heel veel mannenkwaliteit die zich op een verwrongen manier uit, zowel bij mannen als vrouwen. Denk aan de hooligans die in het weekend hun stammenoorlog uitvechten om hun agressie kwijt te raken. Of aan de mannen in pak die keihard werken om iemand te kunnen zijn in de maatschappij, terwijl ze totaal voorbij gaan aan hun eigen passie en bevlogenheid. Denk aan al die vaders die hun kinderen in het weekend verwennen uit schuldgevoel vanwege de scheiding. Of aan het grensoverschrijdend gedrag van jongens ten opzichte van meisjes omdat ze niet hebben geleerd hoe mooi seksualiteit kan zijn. En dan heb ik het nog niet eens over de tirannieke man die zijn vrouw en kinderen slaat of over de sukkel die als een lamgeslagen hondje op de bank blijft zitten.
Mannen hebben niet geleerd met de schoonheid van hun kracht om te gaan. In onze cultuur zijn er geen voorbeelden meer voor jongens waaraan zij zich op kunnen trekken. Jongetjes worden opgevoed door moeders, leidsters, juffen en de oppas. De energie van jongens wordt niet goed begrepen door vrouwen en daarom worden ze steeds ‘gecorrigeerd’ in hun jongenskracht. Ze moeten rustig doen, mogen geen dingen stuk maken, niet stoeien, niet schreeuwen. Jongens worden snel als vervelend of bedreigend ervaren. Ze leren van jongs af aan dat ze in hun mannelijke energie niet leuk zijn. Tegelijk zijn er geen mannelijke voorbeelden in hun omgeving die de mannelijke energie positief inzetten. Maar die mannelijke energie is er wel en die hebben we ook nodig.
‘De man’ is bijna niet aanwezig in de opvoeding van jongens. Hoe vormen zij dan hun mannelijke identiteit? Jongens worden mannen die in de rol van partner, vader of leider hun mannenkracht gaan inzetten, positief of negatief. Gezinnen, organisaties en regeringen hebben positieve krachtige mannen nodig. Mannen die moedige besluiten durven nemen zonder alleen maar aan zichzelf te denken. Mannen die grenzen stellen, onpopulaire maatregelen durven nemen en verantwoordelijkheid durven dragen voor zichzelf en hun omgeving. Mannen die zichzelf willen kennen, die hun zwaktes onder ogen zien en hun sterke kanten ontwikkelen om met dat talent iets goeds neer te zetten in de wereld. We hebben mannen nodig die als vader een voorbeeld zijn voor hun zonen. Mannen die zich als partner liefdevol kunnen verbinden. We hebben mannen nodig die weten wat ze waard zijn en vanuit authenticiteit leiding kunnen geven aan mensen. Ik wil er graag getuige van zijn dat de mannen de volgende stap in onze ontwikkeling zetten. Want die positieve mannenkracht is goud waard!
(c) 2011 Nicolette de Wijn.
Heel mooi artikel Nicolette en vooral het eindigen op Goud vind ik prachtig. Ik wil er ook getuige van zijn dat de mannen het goud in zichzelf naar boven halen.
Zelf heb ik twee zonen waarvan de eerste echt met afwezige vader is opgegroeid en ik gezien heb wat dit met een kind kan doen. Ik weet uit ervaring dat positieve mannelijke voorbeelden erg belangrijk zijn en dat als je zelf geen man in je leven hebt en de vader zelf dit niet goed oppakt dat kinderen inderdaad ongeveer tot hun 12e jaar uitsluitend met vrouwen te maken hebben.
Dit is niet goed voor de ontwikkeling van jongens in onze maatschappij, maar ook niet gezond voor de ontwikkeling van meisjes.
Het is door de jaren heen een thema dat in mijn ogen zwaar onderschat wordt en zo ingrijpend onze levens beïnvloed, dat het eigenlijk absurd is dat het geen hogere prioriteit krijgt.
Daarin vind ik dan ook dat de emancipatie die de vrouwen opgang trachtte te brengen niet voltooid is, dit wordt namelijk nog altijd weggezet als privé…en dus niet politiek…terwijl het juist onze heel samenleving kleurt en vervormd.
Mooi dat jij dit onderwerp weer ter discussie brengt!
Mooi artikel, gevonden via een retweet. Eye-openend voor velen lijkt me. Nu hopen dat velen het lezen!
Mooi artikel, over deze ‘vergeten kant’ van de emancipatie.
Door het accent wat de laatste jaren is gekomen op de (noodzakelijke) ontwikkeling van de yin-kracht van de man is het natuurlijk niet makkelijk om als man je yang-kant op een positief-krachtige manier neer te zetten.
Het afnemen van het aantal mannen in het onderwijs speelt ook een flinke rol, niet alleen doordat kinderen te eenzijdig met vrouwen te maken krijgen in hun eerste levensperiode, maar ook doordat het onderwijssysteem zelf daardoor uit belans raakt.
Het is een sociale kwestie, niet alleen politiek, niet alleen prive. Een oplossing? Lag die maar voor het grijpen.
Nicolette, goed en zeer leesbaar artikel.
Ook ik ben opgegroeid in 60er en 70er jaren en heb de emancipatie bewust meegemaakt.
Opgegroeid in een eigenlijk conventioneel gezin, waarin moeder “de baas” was.
Ik moet zeggen dat ik het er niet helemaal meeeens ben. Ik ken er wel een paar die zonder mannen in hun directe omgeving zijn opgegroeid en er niets aan over hebben gehouden. Ik ben alleenstaande moeder van een zoontje en ben inderdaad van mening dat een goede stimulans van de ‘mannelijke’ kanten erg belangrijk (en gezond!) zijn, maar ik denk niet dat het feit dat ik alleen ben betekent dat mijn zoon zijn mannelijkheid later niet zal kunnen uiten.
Het artikel is wel erg goed geschreven en heeft me tot het einde geboeid. Chapeau!
AHO!
(Aho is a Native American saying similar to that of Amen.)
Nicolette, ik kan me met name in je laatste alinea, helemaal vinden. Maar ik ben het met Ines eens dat opgevoed worden door vrouwen nog niet betekent dat je je mannelijke kanten niet zou kunnen ontwikkelen (dat weet ik uit eigen ervaring). Je hebt een interessant onderwerp aangesneden, waar nog zo heel veel meer over valt na te denken en te bespreken. Man en vrouw: samen sterk.
Bewustwording is de sleutel naar het goud, dat wij mannen naar boven mogen halen. Anders gaan we gewoon verder op de manier hoe het ons geleerd is. Zo hoort het toch!?
Ja! Man en vrouw: samen sterk. Ik heb er zoveel over geleerd bij Phoenix-Opleidingen. En ik zet me graag in om prachtige bewustwordingsartikelen zoals die van Nicolette in de wereld te zetten. Ook al is het artikel al 3 jaar oud, het is alleen maar actueler en de bodem ervoor is steeds vruchtbaarder.
Voor deze broodnodige bewustwording zet ik een eerste stap met de organisatie van Mannenkracht: de man en de weg van het hart. Zie http://www.fitbodymind.nl/mannen_weekend.html
Mannen, vrouwen, laten we de ontwikkeling van de bewustwording samen oppakken, want de maatschappij kan er zoveel mooier van worden. Voor man, voor vrouw, maar vooral voor onze kinderen.
Nicolette bedankt.
Hoi Nicolette,
Dank je voor dit stuk. Ik heb soms het gevoel mezelf niet te mogen zijn. Ik ben namelijk wel die man die voor de zorg van kinderen wil kiezen. Daarom werd ik op mijn 36e weer student en ging ik de opleiding doen voor leraar. Precies om de reden die jij in de laatste alinea schrijft.
Helaas is het uitgelopen op een grote teleurstelling. Want hoe hard schoolleiders ook roepen dat ze mannen in dienst willen, op mij zaten de bovenschoolse besturen niet te wachten. Ik was te duur.
Juist een mix van juffen en meesters zou goed zijn voor kinderen. Ik hoor vaak dat het goed zou zijn voor de jongetjes in het onderwijs. Maar ik denk ook voor de meisjes. Kinderen in het algemeen hebben rolmodellen nodig die zowel mannelijk als vrouwelijk zijn.
De meester (en met name de oudere meester) verdwijnt uit het onderwijs. Ik wil graag en kan geen vaste baan vinden en hobbel van klas naar klas en verlies mijn contact met vaste collega’s, kinderen etc.
Jouw stuk zou verplichte kost moeten zijn voor schoolleiders, maar vooral voor die groep beleidsmakers die er boven zitten. We moeten het samen doen in de maatschappij. En nog even over het begin van je stuk, ik ben een man met vrouwelijke kanten. Daar heb ik (met name van vrouwen) wel eens opmerkingen over gehad. Jammer dat ik niet mezelf mag zijn, want die vrouwelijke kanten (ik heb het idee dat jij precies begrijpt wat ik nu ga zeggen) zijn mijn mannenkracht.
Dank je.
Ha Nicolette,
Wat een goed artikel! Mooi dat dit artikel weer naar boven komt zo vlak na de, ook heel belangrijke, internationale vrouwendag.
Het zou prachtig zijn als door jouw stuk het evenwicht tussen man en vrouw, beide in hun eigen kracht en energie, op een natuurlijke manier gerealiseerd kan worden.
Wel heb ik, met grote bewondering voor de alleenstaande moeders in mijn directe omgeving, juist hun zonen zien opgroeientot mannen die naast de yin-kant hun eigen mankracht goed neerzetten.
Goed stuk hoor!
Dag Nicolette,
Dank, wat inspirerend! Ter info: een platonische vriendin & ik coachen elkaar omdat we de indruk hebben dat vrouwelijke en mannelijke krachten
a) bij beide sexen aanwezig kunnen zijn;
b) in balans gebracht kunnen worden.
Energie, inspiratie, discipline, moed en creativiteit met aandacht mengen tot een persoonlijke keus.
Warme groet Terry